Svaki pokret, položaj, gibanje, svaki zanos u vežbanju se uči sa nivoa osećaja, ne iz uma, racionalizacijom.
Preko uma registrujemo instrukciju koja nam je data, ali je doživljavamo sa nivoa tela, osećaja.
Bilo bi dobro pratiti svaku misao, svaki udisaj i izdisaj, trzaj, kontrakciju, mišić, zglob, celo telo u celini sa fokusom na onim delovima koji daju stabilnost pozicije. Nije važno da li je akcenat na snazi ili istezanju.
I samo tako nećemo stvarati male mikro traume i telo neće biti u grču prilikom izvođenja pokreta i položaja.